Olivia is vandaag precies 6 maanden jong, een mooi moment om mezelf in het toetsenbord te hijsen en de schrijven over de geboorte van Olivia. Ervaar de dag van de bevalling door de ogen van een papa.
Zwangerschap
Om tot een geboorte te komen moeten er natuurlijk een aantal dingen gebeuren, de zwangerschap zelf is toch wel een heel belangrijk onderdeel. Nicole is een kei in bevallen, zwanger zijn vindt ze minder fijn. Bij zowel Tobias als Sophia heeft Nicole last gehad van hoge bloeddrukken en bij Tobias zelf een onverklaarbare groeiachterstand. Reden genoeg om dus ook deze zwangerschap een extra vinger aan de pols te houden en dus regelmatig extra controles.
De zwangerschap verloopt grotendeels goed qua gezondheid, helaas is een 3e zwangerschap wel funest voor Nicole’s bekken en heeft ze daar wel erg veel last van.
Op het einde van de zwangerschap loopt de bloeddruk toch spontaan op en wordt de zorg weer overgenomen door het ziekenhuis. Wij hebben de zorg in het ziekenhuis overigens als zeer goed ervaren en voelde ons toch best persoonlijk behandeld.
De laatste controle die we hebben is op 31 januari, we hadden verwacht dat het een routine controle zou zijn. De bloeddruk was echter toch vrij hoog en dat bleef hij ook. Vanuit de poli werden we doorgestuurd naar de “spoed” afdeling en ook daar bleef de bloeddruk erg hoog. Inmiddels zat Nicole over de 38 weken heen, dus lang rekken zouden ze niet meer doen.
Na wat overleg met de arts en de gynaecoloog is ervoor gekozen om de dag later in te gaan leiden, omdat ze al wat ontsluiting en een weken baarmoedermond had is ervoor gekozen dit keer geen ballon te plaatsen. Nog een laatste keer naar huis met de gedachten dat het de dag erna toch écht weer gaat gebeuren. Voor mij zijn het leuke avonden met een lekker gezonde spanning, alsof je op schoolreisje gaat haha.
07.15: Bellen, is er plek?
Dan komt altijd de spanning in de ochtend: voor je mag komen is het de bedoeling dat je even een belletje pleegt naar de afdeling om te horen of er echt plaats is. Om 07.15 werd ons verteld dat er plaats is én we ons om 08.00 mogen melden. Het gaat dus écht gebeuren vandaag, nice!
We arriveren om 08.15, iets te laat dus, op de afdeling en melden ons aan de balie. Het was er gelukkig best druk, dus het was niet erg dat we iets later waren. Normaal gesproken zijn we eigenlijk altijd op tijd, dus het is niks voor ons om te laat te zijn.
Een verpleegkundige brengt ons naar de kamer, het huisnummer (kamernummer ;-)) is me even ontschoten en kan ik zo 1-2-3 ook nergens terugvinden. Het is wederom een mooie kamer met lekker vrolijke kleuren, eigen koelkastje, badkamer, fijne stoel voor mij en natuurlijk een bed voor Nicole.
In de hoek pronkt zoals voorgaande keren het wiegje, als alles volgens plan verloopt ligt daar straks onze kleine meid of jongen. Ik zet de koffers neer, leg de cola zero in de koelkast en hang onze jassen aan de kapstok. Als ik klaar ben zal het denk ik een uur of 9 zijn.
Nicole is inmiddels aangesloten op de CTG om de baby in de gaten te kunnen houden. Gelukkig hebben we de draadloze CTG waardoor Nicole vrij kan bewegen door de kamer.
10:00: Vliezen breken
De verpleegster legt alvast de spullen klaar: handschoenen, de breinaald, kraamverband en de altijd sexy net-broekjes.
Rond 10:00 komt de verloskundige de kamer binnen en maakt een kort praatje. Ze legt kort uit wat de bedoeling van vandaag is: bevallen. Dan gaat het bed langzaam omhoog en is het moment daar: de vliezen worden gebroken.
Gebruikelijk na het breken van de vliezen is dat er even wordt gewacht op het lichaam van de vrouw, komen de weeën vanzelf op gang of is er wat hulp nodig van een infuus met weeënopwekkers.
12:00 – De fotograaf is gearriveerd
Nicole is even weggedommeld en heeft wat beginnende weeën. Op het scherm zien ze er gelukkig regelmatig uit, maar echt krachtig zijn ze nog niet. Zelf weten ze het altijd leuk te brengen: “op deze weeën ga je niet bevallen”.
Er wordt besloten om alvast een infuus aan te gaan brengen. Nicole is altijd lekker te prikken, dus het is 12.15 als inmiddels de 2e verpleegster een poging komt wagen. Tegelijkertijd komt de geboortefotograaf de kamen binnen, omdat het bij Tobias zo snel ging kon (en wilde) ze gelukkig alvast komen.
Ook deze verpleegster heeft geen succes met het infuus en de verloskundige doet een poging. Om 12.30 komt er een 4e poging voor het infuus, een andere verloskundige, deze prikt raak en het infuus zit erin.
13:00 – Starten met de weeënopwekkers
De klok geeft inmiddels 13:00 aan, een kleine 5 uur nadat we gearriveerd zijn op de afdeling. Tot nu toe is de status:
- Ontbijt zit in mijn buik, de baby nog in die van Nicole.
- Fotograaf is gearriveerd.
- Wat regelmatige, maar te lichte, weeën zonder de weeënopwekkers.
- Infuus zit erin, nog niet aangesloten.
Wederom wordt er op de deur geklopt, er is een spuit klaargemaakt met weeënopwekkers en wordt afgetekend door de verpleegkundige en een extra check wordt gedaan door een collega. De teller begint zoals gebruikelijk vrij laag en wordt iedere 20 minuten verdubbeld. Nu kan het wel eens snel gaan!
Mijn maag begint ondertussen te knorren, tijd om dus ook wat eten te bestellen. Dat gaat bij dit ziekenhuis via de tablet!
13.45: De weeën worden krachtiger
De weeën worden steeds krachtiger en Nicole begint haar ogen steeds wat langer dicht te houden. Voor mij wat saai, maar tegelijkertijd het teken dat de weeën haar werk beginnen te doen! Nicole kruipt dan lekker in haar eigen cocon en ik speel lekker CandyCrush.
Level 395 van CandyCrush valt vies tegen en ik heb er flink moeite mee. In ieder geval vast oneindige levens gekocht, steeds een kwartier wachten op een nieuw leven gaat me in deze setting te lang duren haha.
De frustratie van dit level doet mijn buik knorren, dus ik bestel ondertussen gelijk mijn lunch. Nicole is het stadium honger inmiddels (ruim) gepasseerd.
15:00: Toucheren, hoe ver staan we?
Nicole heeft inmiddels ruim 1,5 uur lekkere weeën en dat is een mooi moment om eens te gaan kijken, of voelen eigenlijk, hoever “we” zijn. De handschoenen gaan weer aan en er wordt gevoeld: 4cm ontsluiting, met een volledig verstreken baarmoedermond.
Qua centimeters is er niet veel vooruitgang geboekt, maar de volledig verstreken baarmoedermond is minstens net zo belangrijk! Staat je baarmoedermond niet goed, dan ga je niet kunnen bevallen. De eerste bevalling staarde we ons nog iets teveel blind op enkel de CM’s, nu weten we beter.
Nicole is ook positief en kruipt weer lekker in haar cocon. Ik heb level 395 van CandyCrush inmiddels gehaald met 2 boosters en extra zetten. Mij prima dat het zoveel extra heeft gekost, ik kan weer verder naar level 395!
15:30: Richting de douche
De grote wijzers van de klok staan weer op de 6 en de kleine tussen de 3 en 4 in: het is alweer half 4. Nicole wil graag douche en dat kan gelukkig dankzij de draadloze CTG. Ik rij met de infuuspaal achter Nicole aan en help haar met uitkleden. Ze gaat op de douchestoel zitten en sproeit even lekker over haar heen.
Voor de zekerheid blijf ik erbij staan, ik houd zoveel mogelijk mijn mond.
16:00: Nieuwe verpleegster
Inmiddels is het 16:00 en is het tijd voor een nieuwe verpleegster. We nemen afscheid van de vorige verpleegster en verwelkomen de nieuwe.
De nieuwe verpleegster “kennen” we van de tijd dat Nicole tijdends de eerste zwangerschap opgenomen heeft gelegen. Een gezellige Bosche meid, wat vrolijke energie in de kamer, nooit verkeerd! Ze heeft ook nog eens dezelfde (goede) humor als ik, dat wordt dus leuk!
Voor mij voelen dit soort momenten altijd een beetje als een eikpunt tijdens zo’n dag. Weer een stapje dichterbij de baby.
Trouwens ook alle lof voor de verloskundige: een vrolijke vriendelijke Belgische.
16.15: opnieuw toucheren
De verloskundige mag gelijk een nieuwe status-update komen geven. De handschoenen gaan weer aan en ze voelt. De conclusie: 4 à 5 cm ontsluiting en nu een écht volledig verstreken baarmoedermond. Blijkbaar had ze dat laatste beetje nog geholpen tijdens het toucheren.
Voordat ze kwamen heb ik met Nicole overleg gehad of ik dingen moest vragen, op zich vond ze het wel tijd voor het “morfinepompje”. Dit is een pompje met daaraan een knop waarmee je jezelf morfine kan toedienen. Steeds een hele kleine dosis en met verplichte tussenpauzes. De dosering en de tussenpauzes worden allemaal geregeld door de infuuspomp.
De verpleging gaat de pomp in orde maken en wij wachten nog even af.
16:30: De pomp is aangesloten
De pomp wordt aangesloten en is rond half 5 volledig operationeel. Zodra je kiest voor deze vorm van pijnbestrijding moet er tijdens het eerste uur iemand van het ziekenhuis bij blijven. Dit heeft een aantal redenen: om te kijken hoe baby reageert en je kan vergeten om zelf te ademen. In dat laatste geval moet de patiënt in kwestie er even aan herinnert worden.
Blijkbaar is het rustig op de afdeling want de verloskundige én verpleging blijft bij ons op de kamer. Ze zijn beide goed op elkaar ingespeeld en we hebben leuke gesprekken. Ondertussen intensiveren de weeën bij Nicole en komen ze in een steeds grotere regelmaat.
Het is rond 16.45 als de verloskundige aangeeft de bevalling net wel of net niet mee te gaan maken. Haar dienst eindigt namelijk rond 17.15.
17:15: Wil je blijven?
De klok staat inmiddels op 17.15 en ze zijn nog steeds beide bij ons op de kamer. De baby vertoont dipjes in haar hartslag. Ik bespeur wat optimisme tussen de verloskundige en de verpleegkundige. We dollen wat en vragen of ze niet nog even wil blijven.
Ze besluit te blijven om deze bevalling ook mee af te kunnen ronden. Dat is goed nieuws, want ze is leuk én heeft dus vertrouwen in een snelle afloop!
17:25: Steeds meer dippen
De hartslag vertoont steeds meer dippen. Ik kreeg bij de eerste dippen toegefluisterd dat dit goed nieuws is: in dit geval betekende iedere dip namelijk dat de baby richting de uitgang gaat. De baby komt dus steeds meer naar onder.
17:27: Paniek
Dan is er even “paniek”. Nicole haar lichaam begint helemaal te trillen en ze geeft aan dat ze moet persen! Dat is me even goed nieuws! Nicole mag er klaar voor gaan liggen, tijd om de onderkant van het bed eraf te halen is er niet meer.
Er wordt een matje onder haar billen gedrukt en alle spullen die eerder zijn klaargelegd worden richting het bed gereden.
17:28: Persen maar!
Nog geen minuut later mag ze beginnen met persen, de klok wordt aangedrukt en het gaat nu echt gebeuren! Ik mag van de verloskundige de baby aanpakken zodra ze er is.
17:29: Daar is de baby
Nicole perst heel gecontroleerd ons kleine wondertje naar buiten, binnen een minuut kunnen is het hoofdje al in zicht en een paar seconden later is het hoofd zelfs de uitgang gepasseerd. De navelstreng zit om haar nek, de verloskundige haalt deze om haar nek weg en de baby floept verder naar buiten.
Op dat moment pak ik de baby aan en til haar richting Nicole haar borst, nog best wel glad zo’n baby. Gelukkig laat ik haar niet vallen, dat zou slechte beelden geven met zo’n fotocamera op je snufferd haha.
Vol trots ligt de baby op Nicole haar borst.
17:30: Jongen of meisje?
Wat we de hele zwangerschap al niet weten gaan we nu te weten komen: is het een jongen of een meisje? We tillen de baby op en ik hoor Nicole zeggen: “Ik zie niks”.. Ik maak een grapje en zeg, “wat is het dan?”. Het is een klein meisje!
We vertellen vol trots de naam aan de verloskundige en de verpleegkundige: Olivia! Wat zijn wij trots dat ze vanaf vandaag écht bij ons is.
17:35: Moederkoek en controles
Nadat de baby is geboren moet ook nog de placenta eruit. Dit doen ze door in het infuus nog 1 x een grotere hoeveelheid weeënopwekkers erin te spuiten. De placenta komt er vlot uit en ziet er goed uit, medisch gezien dan haha.
De overige controles worden bij Nicole gedaan en ze wordt losgekoppeld van de morfine pomp. Olivia ligt nog lekker bij Nicole op de borst te chillen. Ik sta aan de rand van het bed trots te wezen op Olivia én natuurlijk Nicole!
De verloskundige gaat richting huis en we bedanken haar dat ze wat langer wilde blijven, onwijs tof! Nogmaals bedankt, mocht je dit lezen!
19:30: controles van de baby
Nadat ze lang heeft kunnen chillen bij Nicole is het tijd om de controles bij de baby uit te voeren. Haar geboorte gewicht is 3495 gram en ze is 50cm lang. De hoofdomtrek is 34cm.
Haar suikerwaardes zijn ook helemaal goed, alsmede de temperatuur! Het enige opmerkelijke aan Olivia is dat ze een “bult” in haar navelstreng heeft zitten. Dit kan geen kwaad en gaat vanzelf over.
De verpleegkundige doet haar weer in de doek en dan mag ze gaan drinken bij Nicole. Het drinken lijkt meteen goed te gaan en ze neemt haar eerste slokjes bij Nicole.
20:30: chillen bij papa
Weer een uur later, 3 uur na de geboorte is het dan eindelijk zover! Ze mag komen chillen bij papa. Wat heb ik uitgekeken naar dit moment, ons kleine meisje bij mij in m’n armen tegen mijn borst aan. Ik geniet van dit moment en probeer haar goed warm te houden.
Na een tijdje is het tijd om naar de AH te gaan, boodschappen doen voor een net bevallen vrouw:
- Filet American (met stink ui)
- Carpaccio
- Broodjes
- Chocolade, al mag dat ook tijdend de zwangerschap natuurlijk
Bij terugkomst smeer ik de broodjes en kan niet stoppen met kijken naar Olivia. I.v.m. de bloeddruk moeten we 24 uur ter observatie in het ziekenhuis blijven. Uiteindelijk lopen we op 2 februari rond 15:00 de afdeling af.
Nicole in de rolstoel met een Maxi Cosi op schoot. Deze walk of pride is zo lekker! Blije mensen die je aankijken en met hun ogen gefeliciteerd zeggen. We zetten haar achterin de auto en rijden onze toekomst tegemoet.. We zijn nu officieel een gezin van 5!
0 Reacties